Law of Attraction: Removing Negativity in your life

Living in the world of Abundance

by: Kali Alaia

Today, I woke up crying- I was crying because of immense joy-
I woke up knowing that my heart is finally in the right place- and that I could hug and embrace life with all it's glory.

My wounds have been healed- it has been opened, carved, illuminated- my wounds have been healed...

But I have opened my heart, I have long opened my soul for anyone who can hear it---and I have realized that I am already well appreciated for it.

I woke up knowing that my heart is in the right place- that I have decided to share- that I have decided to love- with the right amount of intensity- with the right kind of flair.

I have experienced the embrace of life-- my mind spindled and realized the great and amazing life I have been given.

The quality of life that I have right now as of the moment...I woke up knowing that I am finally in love...

That I have accept myself and I am in ecstasy with life...

May mga araw na mas inspired ka lang talaga kesa sa ordinaryo- may mga araw na mas na rerealize mo ang layo na ng narating mo bilang tao-

May mga araw na napagtatanto mo na meron pa pa lang mga tao na pwede pa mag pasaya at makakadagdag inspirasyon sa buhay mo.

Masaya ako ngayon- kahit di ko alam kung ano direksyon tinatahak ko- basta ang alam ko lang mas magaan ngayon- mas madaming ngiti--Maraming salamat universe- the best ka April 4, 2015!

“Start listening to sounds, let music be your meditation. Listen to the sounds, all kinds of sounds.

They are all divine - even the market noise, even the sounds that are created in the traffic.

This airplane, that train, all sounds have to be listened to so attentively and silently and lovingly… as if you are listening to music. And you will be surprised: you can transform all sounds into music; they are music.”

(c) https://chemicalmarriage.wordpress.com/category/sacred-geometry/

Gumigising ako bawat umaga na hindi na problemado, wala ng mabigat na mga dalahin sa isip o sa puso. Parang etong vase na dinisenyuhan ko sa pagawaan sa Vigan- pinipili kong gawing maganda ang disenyo ng bawat araw ko.

Naglalakad ako tuwing umaga sa Burnham park, nag eehersisyo- dahil mabuti ito para sa katawan, at pagkatapos nito, nakikipag-usap ako sa mga tao, iba-ibang tao at laging masaya ang umaga ko.

Pwede kasing mag pa apekto ako sa mga ayaw ko sa paligid, o ako ang gagawa ng disenyo ng umaga ko. Dumadaan ako sa palengke, at inaamoy pati mga prutas at bagong giling na kape- nag luluto ng gulay at kumakain ng prutas sa umaga habang nagkakrun ng masayang biruan sa bahay.

Kapag may oras, sumasama ako sa mga kaibigan para mag volunteer, kahit saang lupalop ng Pinas, mapalad dahil merong oras- may pera o wala, naniniwala akong makakarating ako kahit saan by sheer will power.

Hindi ko na inuubos ang oras ko sa galit, sa tampo- mas madali akong magpatawad ng mga kaibigan ngayon- at nasa proseso ng pagpapatawad pa ng marami pang tao--dahil hinid ako biktima- hindi ako magiging biktima ninuman dahil hinahawakan ko ang sarili kong mga desisyon- pwedeng pwede kong gawing masaya kahit ano mang sitwasyon dahil gusto ko ito...

Nagmamahal ako ng buo, ng maluwag at walang inaasahang kapalit, masaya akong nagbibigay ng oras ko sa isang tao na walang hangad kung hindi maging masaya siya.

Mahal na mahal ko na din ang sarili ko, ano mang hugis ko, ano mang kulay ko, o ano mang damit ko.

Ipinagpapasalamat ko na nandirito ako sa mundo, at madami akong pribilehiyo na hindi pala basta-basta nakukuha- ang dami kong nakikilala sa loob lang ng isang araw- at masaya akong nandirito.

Madalas, kung umiiyak man ako, ay dahil sa pasasalamat, pasasalamat sa mga taong bumubuo ng buhay ko, sa personal maging sa social media.

Sa pagiging masayahin, alam kong nakakatulong ako--gusto kong maging inspirado araw araw, at gusto kong sabihin sa kahit sinong makikilala...na lahat ng gusto nila ay pwede nilang magawa...

Gagawin ko lahat, para maniwala ka, na kaya mo din..kahit sino ka man

For the Suicidal

(Para sa mga gusto ng Magpakamatay) 

Hindi naman ako naging biglaang masaya na tao, merong proseso.

Noong 16 to 21 ako, extremely depressive din ang personality ko.
Tatayo ako sa gate ng SLU main gate at lagi ko gusto mag pasagasa.
To me, life was pointless- something na ayaw ko harapin, and akala ko maliit ang mundo.

Noong 16 ako I attempted to kill myself, and noong 19 din ako, and the thought continued to stay in my mind hangang 21 ako, and from time to time hindi yan nawawala- you see Suicide is an option- but then lagi ko sinasabi mamamatay din lang tayo lahat- why not live.

For one thing, nalabanan ko yan when I started meeting musicians and artists, malaki ang nagawang pagsalba sa akin ng music at ng art.

Noong nakilala ko sila Rene Aquitania, Carlo Villafuerte, Edwin Ngina, grabe lahat na, I could not recall each and everyone- life started having color.

Madami ako nakilala, even artists and musicians can disappoint you pero basta meron ka ng musika at art sa puso mo- kakayanin mo- kasi ang end point nun hindi masaya ang buhay ng artist sa totoo but they creatively put it into sense- and yun ang nagpapalakas din sa akin, kaya din mahal ko ang art community na ito and will fight to make it strong and pure- because people who at a time eh malungkot gaya ko need it to be so.

Why?

Kasi tinuruan nila ako sumayaw uli, kumanta uli and to not give a f*ck kahit in reality malungkot ang mundo. Of course art is just one of the many reasons-

Madaming rason na maiisip mo na pointless ang life and I am not here to tell you na masaya o na may rainbow o na my gold sa end ng rainbow.

So when Suicide occurs sa utak mo, look for something to believe in, to fight for na alam mo sa puso mo ilalaban mo ng buo.

And learn to appreciate the simple things. Ako ay nagpapasalamat sa masarap na kape, sa kahit kakikilala ko pa lang na tao eh masaya kausap, sa morning sunshine, sa magandang pagkakasulat na libro, even sa magandang kalsada o kumikinang na bato.

Lahat tayo, mawawala din, dumadaan lang tayo, your thoughts are not you, and not everything your mind says is true.

Get to know a lot of people as in madami, madaming traydor pero madaming mabait.

Go beyond your family- ang pamilya mo ay ang nakakaintindi sayo at hindi ang kadugo mo.

Kung heart broken ka, madaming beses pa yan mauulit, basta magmahal ka lang uli kasi each time lalong may lesson at lalong masakit pero lalo ding masaya.

You will lose a lot of people, pag pera issue mo, poetic ang poverty gawan mo ng tula ang kahirapan- wag ka mag-alala pwede ka namang maging rich in soul and ideas of becoming rich they come every day, tamang isip lang.

Had I not fought to live, half ng mga tao dito who inspire me di ko makikilala.
Had I succeeded in taking my own life at a very young age, hindi ko malalaman ang ganitong saya- so until di mo pa siya naramdaman, yung ecstasy, yung thrill, yung fear, yung pain of love, yung magmahal ng totoo, yung magutom ng todo, mabusog ng todo, yung sumayaw ng todo hangang di na kaya ng paa mo, wag kang papakamatay.

Your time will come, like mine and we just have to strengthen each other to keep going-- madami pa mangyayari, enjoy the pain as much as you enjoy the light.

Walang pinagkaiba ang life, darkness and light are one- 

You just choose to live and experience more.

Hangang di ka pa totoong nabubuhay, hindi ka pwedeng magpakamatay

Session Road: Thoughts in the Rain

(Baguio City) 

by: Kali Alaia

Was walking in Session road kanina, and medyo umaambon...when I began to realize na ang sarap tumanda.I have been depressed noong teenager ako, madalas I ponder on suicide- buti walang natuloy.Ngumiti ako kasi, na realize ko ang sarap mabuhay- not because walang mga challenges- ang dami, ang dami ko naka away, nabangga, sinalihan, natangal sa buhay ko, nadagdag- just experienced a recent betrayal-A lot of friends became enemies, and enemies became friends- pero ang sarap mabuhay-Ang dami ko nakikitang nagbago sa sarili ko as I got older- mas kalmado, and I don't easily take offense.Madali na din ako mag back out sa mga away at alam ko na gusto ko gawin sa buhay ko.To have earned that right na malaman kung ano ka talaga, at ano gusto mo sa buhay made a lot of things easier.Di ka na madali mamanipulate, not even by your own blood- I just won my freedom.Madami pa ako malalaman, masusubukan..pero kanina talaga alam ko sa sarili ko-- nagpapasalamat ako at buhay ako

 (c) https://sedatedengel.wordpress.com/tag/rain/